بررسی اثر بازدارندگی آنتی بیوتیک مترونیدازول قبل و بعد از فرایند اکسیداسیون پیشرفته uv۲۵۴/h۲o۲بر فعالیت متان سازی ویژه بیومس بیهوازی

زمینه و هدف: دفع ترکیبات داروئی به محیط زیست به عنوان آلاینده های نو ظهور، نگرانی قابل توجهی ایجاد کرده و استفاده از روش های جدید تصفیه فاضلاب جهت حذف این ترکیبات ضروری بنظر می رسد. مطالعه حاضر درصدد بررسی میزان تاثیر بازدارندگی داروی مترونیدازول قبل و بعد از تصفیه با استفاده از فرایند uv254/h2o2 بر فعالیت متان سازی ویژه جرم زیستی بی هوازی است. روش بررسی: تعداد 14 آزمایش هضم بی هوازی به روش ناپیوسته قبل و پس از کاربرد فرایند uv254/h2o2 در راکتورهای ml500 که 30% جرم زیستی بی هوازی و 70% سوبستره بوده، انجام شد. تکنیک مورد استفاده در این مطالعه روش جابجایی مایع بود. مدت هر آزمایش در حدود10 تا 17روز به طول انجامید. یافته ها: میزان بیومتان تجمعی در غلظت های 1، 5، 10، 25، 50 و mg/l 100 داروی مترونیدازول بترتیب 34/04، 95/12، 100/86، 3/28، 27/88 وml 6/97 اندازه گیری شد. این میزان با کاربرد فرایند پیش تصفیه به مدت min 60 در غلظت های 25، 50 و mg/l80 بترتیب 800/73، 243/54 و ml 10/66 و در مدت زمان min90 در غلظت های 80، 120 و mg/l150 بترتیب تولید بیومتان به میزان 377/2، 380/48 و ml63/14 مشاهده شد. نتیجه گیری: داروی مترونیدازول در غلظت های مختلف بر کارایی هاضم های بی هوازی اثر بازدارندگی دارد و بنابراین نیاز به یک روش پیش تصفیه موثر برای کاهش این اثر مورد نیاز است. فرایند uv254/h2o2روشی موثر برای تجزیه و تبدیل مترونیدازول به ترکیبات ساده تر و قابل تجزیه بیولوژیکی بیشتر برای مصرف باکتری های بی هوازی و در نتیجه افزایش بیوگاز تولیدی در هاضمها است.